#2 GAAN WAARHEEN IK WIL

19 MEI – 22 MEI 2008, ENSCHEDE

Elsa’s woorden zijn teksten en haar teksten zijn gezegden. Ze vertellen niets over de foto’s die rondom deze woorden staan. Haar poëzie benoemt een hemelse staat, waarin de dagen betekenis krijgen in de taferelen die oplichten als een schat.

Er wordt, in zorgvuldig gekozen woorden, gesproken over een voorwaarde om überhaupt te kunnen fotograferen, namelijk het je bewust zijn van je kijken. Pas dan kan de fotografie meegaan in iemands lofzang op het bestaan.

Zo werken Elsa’s foto’s op mij in. Verwijzend naar zichzelf, kan ik de beelden binnenstappen zonder voorkennis. En zo kan ik gaan waarheen ik wil, bij het rondkijken tussen deze fotografische juwelen.

 – Tjable Heier